A Everlasting Disaster [Bill] [Hfd 01]

van **Automatic** ma aug 24, 2009 5:20 pm

Intro

Een tijdje geleden ontdekte 4 jongens een serum die hun leven zal veranderen. Het gaf hun onsterfelijkheid. Ze lieten het zien aan de plaatselijke bevolking. Die dachten dat ze gek waren. De jongens voelden zich erg gekwetst en vernederd en trokken hun terug in een kasteel dat diep in het bos verstopt ligt. Niemand komt daar in de buurt. Wisten de jongens. De geruchten in het dorp gaan over dat ze monsters zijn, lelijk niet om aan te zien. Jaren gingen voorbij de jongens bleven in het kasteel wonen. 1 van de jongens was verliefd op een meisje daarmee kreeg hij een kind maar ze stierven allebei aan een ziekte. De jongen was er kapot van. Zijn karakter veranderde in bot en koud. Het kasteel raakte na een tijdje in verval. De andere 3 jongens gingen na een tijdje weer naar het dorp want die mensen die hun voor gek hadden uitgescholden waren al dood toch. 100 jaar ging voorbij en de ene jongen was niet meer in het dorp geweest de andere jongens wisten wel wat er allemaal veranderd was aan het dorp. Maar durfden het niet te vertellen want hij werd soms heel snel boos. Het leek wel of hij zijn maatje kwijt is. Op een dag komt er een meisje op het landgoed. Ze is verdwaald. Ze wordt vriendelijk opgevangen door het personeel van de jongens. Maar wat gebeurd er als de jongens er achter komt dat er een vreemdeling in het kasteel is.

Hfd 01

Meer dan 100 jaar is verstreken sinds dat de jongens het serum hebben uitgevonden. Er is toen van alles gebeurd sinds dat. De jongens zijn terug getrokken in een kasteel in het diepste van een bos. Niemand durft natuurlijk daar te komen omdat er beweert word dat daar 4 jongens wonen die op monsters lijken. Het weer hield de jongens niet om naar het dorp 's nachts te gaan om te feesten als de mensen toch dronken waren. 1 van de jongens ontmoete een meisje waar hij later het bed mee deelde en een kind kreeg maar helaas ze stierven aan een dodelijke ziekte. De jongen was er kapot van. Door dit tragisch verlies werd hij koud bot enz. Hij weet niks van de moderne spullen van het jaar 2009. De andere jongens vertellen hem dat niet want hij is erg snel boos. Het is nu het jaar 2009. Er is een meisje in de buurt van het kasteel waar de jongens nu nog steeds wonen. *Kim POV* Er moet hier toch ergens een uitweg zijn. Ik zie een kasteel in de verte het ziet er behoorlijk oud uit misschien kan ik daar wel even uitrusten. Ik loop er heen doe het hek open en loop het landgoed op. Er brand licht dan is daar misschien iemand die me kan helpen hoop ik. Ik klop zachtjes op de deur. Niemand doet open. Ik klop opnieuw op de deur. Hij gaat krakend open. “Meisje wat doe jij hier” vraagt de man. “Ik ben verdwaald ik wil graag naar huis maar ik kan geen uitweg vinden zal ik misschien hier de nacht mogen door brengen” vraag ik. “Ja, natuurlijk mag dat kom gauw binnen” zegt de man. Ik kijk hem dankbaar aan. Ik loop naar binnen. “Mag ik uw jas aannemen mevrouw” vraagt de man. Ik geef hem mijn jas. “Gaat u maar zitten mevrouw” zegt een mevrouw die binnenkomt lopen met een kopje thee in haar handen. Ze reikt het mij aan. Ik pak het aan. “Om warm te worden” zegt ze lief. Ik drink het snel leeg. “ER IS EEN VREEMDELING IN HET KASTEEL” hoor ik iemand boos schreeuwen. Hij komt binnen lopen. Ik schrik ervan. “Het spijt me maar ik ben verdwaald ik wil graag naar huis en toen zag ik dit kasteel en ik dacht misschien kan ik daar overnachten” zeg ik geschrokken. “Goed dan maar je blijft hier voor altijd en geen tegenspraak” zegt hij kwaad. Hier blijven voor altijd, waar heb ik me nu weer ingewerkt. “Let maar niet op hem hij is een beetje de weg kwijt om het zo maar te zeggen” zegt een jongen vanaf de gang. “Hoe bedoel je” vraag ik. De jongen komt te voorschijn. “Hij heeft wat ergs meegemaakt daarom doet die zo” zegt hij. “Uhm sorry dat ik het vraag maar waar mag ik vannacht slapen” vraag ik. De jongen van toen straks komt weer binnen lopen. Ik durf hem niet aan te kijken voor het geval dat die boos word. “Ik had je toch gezegd dat je dat aan niemand hoeft te vertellen” zegt hij kwaad. “Ten eerste Bill ze moest weten waarom jij zo bent en ten 2^de doe normaal man” zegt hij. “En dan nog dat ik zo ben Tom je weet GVD waarom” zegt Bill. “Je kunt toch ook gewoon normaal tegen haar doen ze heeft je niks misdaan en wij ook niet alleen die stomme kut ziekte die ze kregen ze waren toen niet zo ver met medicijnen als dat ze nu zijn” zegt Tom kwaad. De jongens blijven door ruziën. “Hou op met ruziën dat lost helemaal niks op” roep ik hard. De jongens kijken me aan. “Ze heeft gelijk Bill” zegt Tom. Bill kijkt Tom boos aan. “Ik wijs je je kamer wel” zegt Tom. Hij loopt weg. Ik loop achter hem aan de donkere gangen op. “Waarom lijkt alles hier zo oud en donker” vraag ik. “Dat komt omdat het meer dan 100 jaar oud is” zegt Tom. “Hoe lang wonen jullie hier al” vraag ik. “Meer dan 100 jaar” antwoord Tom op mijn vraag. Ik kijk hem aan met grote ogen. “Meer dan 100 jaar hoe kan dat dan moet je iets hebben uitgevonden want dat is onmogelijk” zeg ik verbaasd. “We leggen je het je later uit, hier is je kamer” zegt Tom. Hij opent de deur hij loopt naar binnen. Ik volg hem en tuur de donkere kamer in. Hij steekt kaarsjes aan. “Als je iets nodig hebt kun je het gewoon aan mij, Georg of Gustav vragen, doe maar niet aan Bill want je weet wel hoe die is” zegt Tom. Ik knik. Hij loopt de kamer uit en verdwijnt. Wat is het hier groot. Maar wat was dat over die ziekte waar ze het over hadden. Ik haal mijn mobieltje uit mijn broekzak. Ik druk op een knop zodat het scherm aan gaat. Geen bereik helaas. En ook geen stroom zodat ik hem weer kan opladen. “Wat is dat” zegt Bill bot. Ik schrik uit mijn gedachtes. “Geeft antwoord” zegt hij kwaad. “Uhm een telefoon” antwoord ik. Hij komt naar je toe gelopen en grist hem uit je handen. “Raar ding” zegt Bill bot. Hij schudt hem heen en weer. Ik lach er om. “Wat sta jij te lachen” zegt hij kwaad. “Zo gaat die echt niet aan hoor” zeg ik. “Hoe dan” zeg Bill. “Druk eens op een knop” zeg ik. Hij drukt op een knop. Het beeldscherm gaat aan. Hij kijkt er met grote ogen naar. “Stom ding” zegt hij. En gooit hem weer naar jou toe. Hij loopt de kamer uit en verdwijnt de gangen op. Kon ik Pamela of Noa of Chanty maar bereiken om ze te laten weten waar ik ben en dat het goed met me gaat. Ik kijk naar buiten. Het begint al te schemeren. “Meisje kom je mee eten” zegt een jongen die je nog niet eerder hebt gezien. “Wie ben jij eigenlijk” vraag ik aan hem. “Ik ben Georg Listing aangenaam en jij” vraagt de jongen. “Ik heet Kim Schäfer” zeg ik. “Zo heet Gustav ook van achternaam” zegt Georg. “Oh dat kan iedereen heeft me gemak wel een achternaam die vaak voorkomt” zeg ik. “Dat kan ik kom niet zoveel buiten snap je” zegt Georg. Ik knik. Georg loopt mijn kamer uit en ik volg hem op de voet. We komen aan bij een hele mooie eetkamer. Ik ga zitten op een stoel. “Daar zit Bill” zegt een jongen met blond haar. “Oh sorry” zeg ik. Ik ga zitten op een andere plek. Bill komt binnen stampen. Hij kijkt je woest aan. Ik kijk hem bang aan en wend mijn blik van hem af. “Wat doet zij aan tafel vrouwen horen pas na de mannen te eten” brult Bill. “Bill chill het is niet meer wat wij gewend zijn het is het jaar 2009 en daar doen de mannen normaal tegen de vrouwen en ze eten gezamenlijk aan tafel” zegt Gustav. Bill gromt wat. De blonde jongen komt naar mij toegelopen. “Ik ben Gustav en me achternaam ken je al” zegt hij. Ik knik. De bediendes zetten het eten op tafel. “Eet smakelijk mevrouw” zeg een man naast je. “Dank u meneer” zeg ik beleefd. Bill knikt. Ik begin te eten. Ik neem een hap, het is niet eens vies. Nadat het eten op is wordt ik mee getrokken door een van de jongens het is Gustav die me meetrekt. Hij trekt me mee naar een kamer vol met boeken. “Kies maar een boek uit want na het eten lezen we altijd dat moeten althans van Bill en iets anders kunnen we toch niet doen” zegt Gustav. “Ik denk ik wel maar ik kies wel een boek uit” zeg ik. Na lang zoeken heb ik een interessant boek gevonden. Ik wordt opnieuw meegetrokken door Gustav. Ik word mee gevoerd naar de woonkamer. Ik word op een bank geduwd. Bill kijkt van zijn boek naar mij. Hij trekt een wenkbrauw op en leest dan weer verder. Na minstens 3 uur gelezen te hebben staat Bill op. En loopt naar mij toe. “Het is bedtijd” zegt hij bot. Ik kijk hem raar aan. “Ik bepaal zelf wanneer ik naar bed ga” zeg ik. “Dit is ons huis en ik bepaal hier de regels en ik zeg bed nu” zegt Bill woest. Ik kijk hem kwaad aan maar dat vergaat snel omdat ik word meegetrokken door Tom. “Doet dat nou niet als hij kwaad is kun je hem maar beter niet tegenspreken of in de weg staan begrijp je” zegt Tom. Ik knik. Hij trekt me opnieuw mee maar dit keer trekt die me mee naar mijn kamer. Hij zet een paar kaarsen klaar en steekt ze aan. “Dank je” zeg ik. “Geen dank hoor” zegt Tom. Hij loopt de gang op. En verdwijnt. Ik loop naar mijn tas waar mijn laptop in zit. Ik haal hem der uit en zet hem op mijn schoot. Ik start hem op. Ook geen internet helaas. Ik probeer te vergeefs verbinding te maken. Dan ga ik toch gewoon die ontspanning spelletjes doen. Ik speel spider solitaire. Er is toch niks te doen hier dan alleen lezen. Ik trek mijn schouders op en zet zachtjes muziek aan van mijn eigen band samen met Noa en Pamela en Chanty. Het is nu half 12 ’s avonds het is al behoorlijk donker. Ik ga denk ik maar eens slapen. Ik kleed me uit en ga onder de dekens liggen. Ik laat de kaarsen aan staan want anders gil ik het uit van angst. Ik hoor het huis eng kraken en geluiden maken die ik niet gewend ben van een huis, tsja wat wil je ook met een oud huis dat al meer dan 100 jaar oud is. Ik sluit mijn ogen om te proberen inslaap te komen maar dat lukt niet. De geluiden van het huis zijn te eng. Nu gaat het huis nog erger kraken. Ik open mijn ogen en zie in de verte een gedaante staan. Nu ben ik echt bang. Ik gil. De gedaante komt dichterbij. Ik kan nog steeds niet zien wie het van de jongens is. Hopelijk wil die me geen pijn doen. Hij stapt het licht in. Het is Bill die in je kamer komt. Hij kijkt je raar aan maar ook woest. “Waarom gilde je” zegt hij bot. “Ik dacht dat jij een spook was ofso” zeg ik. “Dat heb je dus verkeerd gezien” zegt hij. “Het zal wel maar waarom loop jij hier rond” vraag ik. “Dat gaat jou niks aan” zegt hij kwaad. “Dat gaat mij wel wat aan want waarom sta jij hier dan als ik van niks mag weten” zeg ik. Hij kijkt me kwaad aan. Ik trek mijn wenkbrauw op. “Ik kan soms niet slapen 's nachts en dan loop ik wel eens rond door het kasteel en toevallig kom ik langs jou kamer nu blij” zegt Bill bot. Ik knik. “Als je toch antwoord geef mag ik dan vragen wat je hier doet” vraag ik. “Oke ik zal eerlijk antwoorden hierop ik wou kijken of het goed ging met jou of dat je niet bang was zo hier alleen in de kamer met alleen kaarsen” zegt Bill. “Niet zo eng ik heb me laptop nog maar daar kan ik niks mee alleen spelletjes spelen” zeg ik. “Wat is een laptop” vraagt Bill. “Wil je hem zien” vraag ik. Bill knikt zachtjes. Ik sta op uit bed en loop naar mijn laptop toe en op en hem en drukt op de knop zodat die opstart. Hij is aan. “Dit is een laptop, je kunt er van alles mee doen zoals msn muziek internetten spelletjes” zeg ik. “Doe de muziek eens” vraagt Bill. “Oke” zeg ik. Ik start windows media player en klik op het liedje van mijn band op genaamd Heiss. Het liedje begint aan het refrein. Uit de boxen klinkt het. Heiß, das ist sie nicht. So heiß wie ich ist sie nicht für dich. Ist sie so heiß? So heiß wie ich ist sie nicht für dich. Hey erzähl mir kein Scheiß. Sie ist nicht heiß. Ik kijk naar Bill die gefascineerd zit te luisteren maar hij staat wel op een afstandje. “Waarom sta je daar” vraag ik. “Straks doet dat ding me wat” zegt Bill bot. “Dat ding kan niet eens uit zichzelf lopen want hij heeft stroom nodig om dingen te kunnen doen zoals dit afspelen hij kan je echt niks doen alleen misschien boos krijgen als hij vast zit maar verder kan hij je niks kwaad doen Bill” zeg ik. Bill die kijkt mij achterdochtig aan. “Ik vertrouw het voor geen cent dat ding” zegt hij. Ik haal mijn schouders op. “Heb jij het niet koud alleen in een boxer rond lopen” zeg ik wijzend naar zijn boxer. Hij kijkt me kwaad aan. “Nee, dat ben ik wel gewend en trouwens waar bemoei je je mee” zegt hij kwaad. En loopt naar de gang en verdwijnt opnieuw. Wat zouden Pammy en Noa en Chanty nu aan het doen zijn. En met die gedacht val ik in het bed weer in slaap. Ik voel een licht op mij schijnen. Ik piek een oog open. Ik zie dat het weer licht is.

van **Automatic** ma aug 24, 2009 5:21 pm

(hoort nog bij Hfd 01 omdat die te lang was)

*Pamela POV* Waar is Kim toch ze is altijd op tijd om te repeteren. Noa komt binnen gestormd. “Heb jij Kim gezien” vraagt Noa van het rennen hijgend. “Nee, ook geen smsje mailtje helemaal niks” zeg ik. “Kut straks is ze ontvoerd ofso en dan zijn we onze gitarist kwijt” zegt Noa bang. Kim waar ben je toch. *Kim POV* Het is licht. Lekker warm die zonnestralen. “Goed geslapen Kim” vraagt Georg. Ik schrik op uit mijn gedachtes. Ik knik. “Alleen Bill kwam 's nachts bij me zomaar” zeg ik. “Laat hem maar dat doet die altijd” zegt Georg. “Ja, maar in boxer dat is toch veel te koud” zeg ik. Georg knikt. “Voor hem niet volgens mij maar kom je mee ontbijten” vraagt Georg. Ik knik en pak een trainingsbroek en vest en doe het aan. En loop met Georg. Zodat ik niet kan verdwalen in dit grote mystieuse kasteel. Als we binnenkomen zie ik dat iedereen al aan tafel zit Bill ook met hoe kan het ook niet anders een chaggie kop. Ik kijk hem aan. Na een tijdje heeft hij het door en kijkt me woest aan. “Wat sta jij te kijken heb ik soms wat van je aan ofso” zegt Bill woest. Ik kijk gauw de andere kant op. Ik hoor Bill grommen. Ik loop gauw naar een stoel toe die ver weg is van Bill. Georg ploft op de stoel naast me neer. “Trek je maar niks van hem aan hij weet niks anders” zegt hij zacht. “Waarom doet die zo tegen mij ik heb hem niks gedaan” zeg ik zacht terug. “Hij heeft een soort van muurtje om zich heen gebouwd nadat incidentje van vroeger hij doet tegen iedereen zo zelfs tegen Tom zijn eigen een eiige 2-ling broer” zegt Georg zachtjes. Mijn mond valt open van verbazing. 2-ling broers. Ik sluit mijn mond en begin wat te eten. “Wat fluisterden jullie daar” zegt Bill kwaad. “Gaat je niks aan Bill” zegt Georg kalm. “Mijn niks aan ik heb recht om te weten waar jullie het over hadden” gromt Bill. “Nee, jij hoeft niet alles te weten einde discussie” zegt Georg. Bill gromt hard. Ik word er bang van. Bill gooit zijn bord om ver en loopt woest weg. Waarom doet hij zo tegen me, waren Pammy en Noa en Chanty maar hier dan kon ik met hun praten en lachen zoals we altijd doen. Als hij zo daar gaat dan krijgt die een klap voor zijn kop van me. Ik kijk naar Georg die rustig zijn ontbijtje verder op eet alsof er niks is gebeurd. Ik zucht. Ik hoor in de verte dat Bill van alles in zijn kamer kapot aan het gooien is. “Daar gaan we weer, hij kan zich ook nooit beheersen” zegt Gustav sarcastisch. Georg knikt. “Idd” zegt Georg. Ik neem een laatste hap van mijn ontbijt. “Wil iemand me misschien rondleiden door het kasteel” vraag ik. “Dat doe ik wel maar we gaan niet langs de kamer van Bill want dat wil die niet hebben en het is voor je eigen veiligheid. Bill wil niemand die hij niet kent in zijn kamer hebben” zegt Tom. Ik knik. Tom staat op en neemt me mee. Als eerste naar de kamer van Georg. “Groot” zeg ik met grote ogen. “Iedereen van ons heeft een grote kamer zelfs de jouwe is groot” zegt Tom. We lopen verder naar de kamer van Gustav. “Wat een troep zeg” zeg ik. Tom lacht. “Hij wil het niet opruimen en wij doen het niet voor hem het is zijn pakkie aan” zegt Tom. We lopen naar zijn kamer die tot grote schrik netjes opgeruimd is. “Jij hebt zeker opgeruimd” zeg ik. Tom wordt rood en knikt. We komen langs de boekenzaal waar ik al eerder ben geweest. “Hier ben je al eerder geweest volgens mij” zegt Tom. Ik knik. “Verder gaan we niet want dit is Bill's terrein hij vindt het niet erg dat je door de gangen van zijn terrein loopt maar als je in zijn kamer komt dan wordt die woest en je weet wat die dan gaat doen of hoe die dan reageert” zegt Tom. Ik knik opnieuw. “Ik zal je weer naar je kamer brengen om even tot rust te komen van wat er gebeurd aan tafel” zegt Tom. We lopen naar de kamer waar ik verblijf sinds gisteren. “Zo we zijn er als je wat nodig hebt roep dan even dan komt er wel een van ons zoals je weet” zegt Tom. Ik knik. Ik loop mijn kamer in. Loop naar mijn bed en ga erop zitten. Na een tijdje naar het plafon staren ben ik het zat en pak mijn laptop. Ik probeer weer verbinding met het internet te krijgen. Maar weer tevergeefs. Dan maar weer muziek luister. Ik klik weer op alles afspelen. Het eerste liedje is Ring Frei. (ook van LaFee maar nu een van de liedjes van de band van Kim) Ik speel lucht gitaar omdat ik mijn gitaar helaas niet bij me heb. “Wie maakt die vette muziek” zegt Gustav. “Ik en mijn band alleen ik ben gitarist Pamela zangeres en Noa bas en Chanty doet drums” zeg ik. “Wat voor soort muziek” zegt Gustav. “Meestal rock maar ook soms metal” zeg ik. “Dat zal dan wel lekker hard gaan” zegt Gustav. Ik knik. “Laat ze allemaal eens afspelen” vraagt Gustav. “Is goed hoor dat was ik al van plan maar ik weet niet hoelang dit ding het vol houd met accu” zeg ik. “Ik weet wat je bedoeld het ding heeft stroom nodig” zegt Gustav. Ik knik opnieuw. Hij loopt naar een hoekje van de kamer en haalt wat omhoog. Er komt een stopcontact te voorschijn. “Er is hier wel stroom alleen je moet straks wel als Bill in de beurt is hem eruit halen hij weet niet eens dat het bestaat” zegt Gustav.

A Everlasting Disaster [Bill] [Hfd 01]

A Everlasting Disaster [Bill] [Hfd 01]

Re: A Everlasting Disaster [Bill] [Hfd 01]